Το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού μας φέρνει αντιμέτωπους/ες, ατομικά και συλλογικά, με μια πρωτόγνωρη συνθήκη. Αυτό που εμφανίζεται ως παγκόσμια απειλή για την υγεία όλων μας, είναι, και θα συνεχίσει να είναι, όξυνση της επισφάλειας και ακραία χειροτέρευση των όρων και των συνθηκών εκμετάλλευσης και της ίδιας της βιολογικής ύπαρξης των προλετάριων – και ειδικά των πιο υποτιμημένων κομματιών της τάξης (εργαζόμενοι/ες με άτυπες σχέσεις εργασίας, άνεργοι/ες, μετανάστ(ρι)ες, φυλακισμένοι/ες, τοξικοεξαρτημένοι/ες). Η επιβολή μίας παγκόσμιας κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, και η διαφαινόμενη κρίση που συνοδεύει και θα διαδεχτεί τη διαχείριση της πανδημίας, δείχνει να αποτελεί μια αφορμή για το κεφάλαιο ώστε να αναδιοργανώσει, να εμβαθύνει και να διευρύνει την κυριαρχία του πάνω στις ζωές μας.

Είναι λογικό, το ανταγωνιστικό κίνημα να είναι μουδιασμένο αυτή τη στιγμή. Οι παλιές αναλύσεις και πρακτικές ενδεχομένως να φαίνονται ανεπαρκείς ή και παρωχημένες μπροστά στην παρούσα συνθήκη, και η αίσθηση αδυναμίας μπροστά σε κάτι που μας ξεπερνάει καθηλωτική. Όμως, μια τόσο πρωτόγνωρη συνθήκη όπου τίθενται υπό αμφισβήτηση όλες οι βεβαιότητες της καθημερινότητάς μας διανοίγει ένα χώρο αναστοχασμού πάνω στο σύνολο της οργάνωσης της κοινωνικής ζωής, αναστοχασμού ο οποίος μπορεί και πρέπει να γεννήσει νέες μορφές πράξης. Μπορεί, διότι και το ίδιο το κεφάλαιο και τα κράτη βρίσκονται σε αμηχανία, και πρέπει, διότι είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να προστατέψουμε τις ζωές μας.

Εδώ μεταφράζουμε και συλλέγουμε κείμενα που πιστεύουμε ότι μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόηση και την κριτική αυτού που βιώνουμε, σε μια προσπάθεια να χαράξουμε μια γραμμή άμυνας απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε.